19.11.2010–21.12.2010
Wystawa powstała we współpracy z Galerią Piekary.
Tytuł wystawy „ Roberto Matty. Infrarrealismo” nawiązuje do hiszpańskiego terminu infrarrealismo, będącego odpowiednikiem francuskiego surrealism. Ruch ten zapoczątkowany został pod koniec lat 40. XX w. przez chilijskiego artystę – Roberto Mattę związanego z grupą francuskich surrealistów, który w 1948 roku został z niej wyrzucony przez André Bretona. W 1974 roku infrarealizm, występujący podobnie jak surrealizm w sztukach plastycznych, literaturze i filozofii, rozpowszechnił się w Ameryce Łacińskiej, szczególnie w Meksyku i Chile. Na wystawie zaprezentowane zostały trzy cykle prac Roberto Matty pochodzące z lat 70. XX w.: „Hom’mere Chaosmos” i „L’arc obscure des heures” z 1974 roku, i „Hom-Mere- l’Eautre” z 1975 roku. Pojawiają się w nich, charakterystyczne dla tego okresu twórczości artysty, futurystyczne pejzaże wypełnione wirującymi figurami ludzkimi przypominającymi roboty. W kompozycjach tych obecne są, pojawiające się u Matty od lat 50. fascynacje kulturą prekolumbijską i scjentyzmem. Mroczny cykl „Hom’mere Chaosmos” wypełniają krwawe sceny walki i rytualnych mordów dokonywanych przez bimorficzne stworzenia o hybrydycznej tożsamości. Tytułowe nawiązanie do postaci Homera pojawia się także w drugim z prezentowanych cyklów – „Hom-Mere- l’Eautre”, w którym motywy marynistyczne, związane z homerycką wędrówką Odyseusza, przeplatają się z wątkami kosmologicznymi. Na ostatni zbiór „L’arc obscure” składają się litografie erotyczne o cielistej kolorystyce, wypełnione splecionymi ze sobą organicznymi formami.
Roberto Sebastián Antonio Matta Echaurren – malarz, architekt, filozof i poeta chilijski. Urodził się 11 listopada 1911 w Santiago, stolicy Chile, zmarł 23 listopada 2002. Po ukończeniu architektury na Pontyfikalnym Uniwersytecie Katolickim Chile udał się w podróż do Europy, gdzie poznał artystów związanych z surrealizmem, kubizmem i dadaizmem, m.in.: Salvadora Dalí, René Magritte’a, André Bretona, Le Corbusiera, Pabla Picassa i Marcela Duchampa. Roberto Matta pisał artykuły i tworzył ilustrację do awangardowego pisma „Minotaure”. W 1938 roku zaczął malować obrazy olejne, dzięki którym stał się artystą sławnym na całym świecie. W latach 40. w jego twórczości pojawiły się motywy pół- maszyn, pół- ludzi oraz formy biomorficzne. W 1990 otrzymał Premio Nacional de Arte de Chile, w 1992 odznaczono go Premio Príncipe de Asturias de las Artes, a w 1995 Praemium Imperiale. W latach 60. przeprowadził się na stałe do Civitavecchia we Włoszech.
Jego prace wystawiane były na wystawach zbiorowych: Documenta w Kassel (1959,1964, 1977), XIII Biennale de Paris (1985), w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (1996), MoMA – Museum of Modern Art, New York (1998, 2002, 2004, 2010), Centre Pompidou – Musée National d´Art Moderne, Paris (2001), Museu d´Art Contemporani de Barcelona – MACBA, Barcelona (2004), Whitechapel Art Gallery, Londyn (2006), MAC Museo de Arte Contemporáneo, Santiago (2006), Peggy Guggenheim Collection, Wenecja (2007), oraz wystawach solowych w: MoMA – Museum of Modern Art, New York (1957), Moderna Museet, Stockholm (1959), Neue Nationalgalerie, Berlin (1970), Centre Pompidou – Musée National d´Art Moderne, Paryż (1985), Art Museum of the Americas, Washington, DC (2004).
