12.09.2014–24.10.2014
Organizatorzy wydarzenia: Fundacja 9/11 Art Space i Galeria Piekary
Wernisaż: 12.09.2014, godz. 19:00
Promocja wydanej do wystawy publikacji Antoni Starczewski. Artysta i uniwersum oraz spotkanie z autorem książki: 17.10.2014 o godz. 18:00
Galeria Piekary, ul. św. Marcin 80/82, 61-809 Poznań
wystawa czynna pon.-pt. 10:00-18:00
wstęp wolny
Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
patronat medialny: Artinfo.pl, kwartalnik „Exit”
Monograficzna wystawa przygotowana przez Fundację 9/11 Art Space i towarzysząca jej publikacja autorstwa Sebastiana Dudzika mają za zadanie prezentację oraz popularyzację twórczości wybitnego polskiego artysty – Antoniego Starczewskiego. Bezpośrednim przyczynkiem do przypomnienia sylwetki twórcy jest 90-ta rocznica jego urodzin. Istotnym aspektem ekspozycji i publikacji jest ukazanie interdyscyplinarności działań i szerokiego spektrum gatunków oraz technik, jakimi posługiwał się artysta.
Trwająca blisko pięćdziesiąt lat twórcza aktywność Antoniego Starczewskiego naznaczona była niezwykłą konsekwencją, wspartą przez pracowitość i oddanie sztuce. Urodzony w 1924 roku artysta należał do pokolenia, którego wejście w dorosłość naznaczone zostało traumą drugiej wojny światowej. Na ukształtowanie ideologiczne artysty największy wpływ miały studia w łódzkiej PWSSP. Tutaj zetknął się z wielką osobowością Władysława Strzemińskiego. Unistyczna teoria stała się fundamentem, na którym Starczewski zbudował swoją własną ideę sztuki. Studiując na łódzkiej uczelni w latach 1947-1951 zetknął się z całą grupą doskonałych dydaktyków i zdolnych artystów, m.in.: Stefanem Wegnerem, Ludwikiem Tyrowiczem czy Julią Kotarbińską. Starczewski związał się na całe życie z macierzystą uczelnią, a odchodząc w 1994 roku na emeryturę pozostawił tam wiernych uczniów i kontynuatorów swej wizji sztuki.
Ugruntowana w ciągu dziesięcioleci pozycja artystyczna oraz wszechstronność artysty sprawiły, że w wielu dziedzinach postrzegany był jako postać ważna, a nawet prekursorska. Już za życia ceniony był za swój wkład w rozwój polskiej rzeźby, szczególnie za nowatorskie traktowanie ceramiki i cegły, tkaniny oraz grafiki artystycznej.
Krajowe i międzynarodowe uznanie wypracował sobie Starczewski poprzez intensywną i konsekwentną pracę oraz dużą aktywność wystawienniczą. Artysta starał się jak najszerzej prezentować swoją sztukę tak w kraju, jak i zagranicą. Swoje prace prezentował na dwudziestu trzech indywidualnych oraz blisko dwustu wystawach zbiorowych. Brał też udział w kilkudziesięciu konkursach artystycznych.
Antoni Starczewski tworzył przede wszystkim reliefy, rzeźby, grafiki i tkaniny; jedną z ulubionych technik twórcy to goffrage. Na ekspozycji przygotowanej przez Fundację 9/11 Art Space prezentowane są wczesne prace ceramiczne – talerze i płaskorzeźby owalne i wrzecionowate, naznaczone doświadczeniem polskiego informelu i malarstwa materii, oraz wczesne prace ekspresyjne wykonane tuszem. Ponadto na wystawie zobaczyć można grafiki z charakterystycznymi elementami uszeregowanymi w ciągach, prace wykonane w technice goffrage’u, w których pojawiają się znaki alfabetyczne, przybierające różne kształty i stopnie nachylenia, oraz inne poddane muzycznemu rytmowi znaki wypukłe bądź wklęsłe, które pod wpływem padającego na nie światła poddają się dynamicznym efektom optycznym. Nie mogło zabraknąć również innych realizacji ceramicznych, w tym tych wykonanych z porcelany oraz instalacji z drewna czy tkanin ozdobionych znakami, które niczym hieroglify tworzą układy pionowe i poziome.
Istotnym aspektem wystawy jest ukazanie współzależności w twórczości Antoniego Starczewskiego między pewnymi elementami graficznymi a ich odpowiednikami w muzyce, zwrócenie uwagi na syntezę sztuk.
Działalność artystyczna Antoniego Starczewskiego, choć od końca lat 50. ubiegłego wieku obserwowana i często komentowana przez krytyków i badaczy sztuki współczesnej, nie doczekała się szerszego opracowania monograficznego. Publikacja przygotowana przez Sebastiana Dudzika i Fundację 9/11 Art Space stawia sobie za cel wypełnić tę lukę oraz przybliżyć sylwetkę i myśl artysty, którego rola w sztuce drugiej połowy XX wieku wciąż czeka na odpowiednie dowartościowanie.
